Xunta o río
"Ninguén pode dicir se hai un sorriso
neste río de auga e case calma
[…]
Hai que saber amar suave tal río,
bicar a boca do misterio ou chama.
Eu aquí quedo sobre o mundo. Escoito
meu doce sangue, que igualmente esvara.
Xa corrín e corrín inutilmente.
Son río e teño soio a propia auga.
Pero é certo que agarda un mar moi grande,
e hei de ir, hei de ir ao mar que agarda."
Bernardino Graña. Profecía do Mar.
xa corrin, e corrín inutilmente...
ResponderEliminarunha frase que da para moito meditar.
Xa estiven neste post antes de hoxe, e non souben que dicir, porque a vista foiseme pola ventá... a pensar... e sería tan longo todo o que che escribiría...