halaaa, nena, aquela brétema que baixa sobre o caserío no prado... e estoutro camiño que sobe... parécense tanto ás ´miñas paisaxes imaxinadas para relaxarme, para atopar a paz por uns momentos... son tan lindas como só na imaxinación poden ser.
Dentro de pouco volverei transitar por eses camiños e recordarei os pasos que fixemos xuntas. Seguro que desta vez o Anboto vaime descubrir os seus segredos máis ocultos, xa chos contarei. Bicos
Realmente relaxante e bonito o teu blog. Gústanme especialmente esas fotos de calquer detalle ao que non se lle presta atención, pero que reflexan a vida mesma nas cousas máis sinxelas. Unha apeerta
Si, hoxe toca!
ResponderEliminarFelicitarte ademais por esta primeira toma, tan madura. Semella que estou aló polo Candán...
SILENCIO-PAZ-BELEZA
Grazas, Neves. Ti, sempre atenta!:-)
EliminarBicos
Cando Bach compuxo "Air", seguriño que pensaba nunhas vistas así
ResponderEliminar(Había sal no camiño?)
halaaa, nena, aquela brétema que baixa sobre o caserío no prado...
ResponderEliminare estoutro camiño que sobe... parécense tanto ás ´miñas paisaxes imaxinadas para relaxarme, para atopar a paz por uns momentos...
son tan lindas como só na imaxinación poden ser.
Dentro de pouco volverei transitar por eses camiños e recordarei os pasos que fixemos xuntas. Seguro que desta vez o Anboto vaime descubrir os seus segredos máis ocultos, xa chos contarei.
ResponderEliminarBicos
Realmente relaxante e bonito o teu blog. Gústanme especialmente esas fotos de calquer detalle ao que non se lle presta atención, pero que reflexan a vida mesma nas cousas máis sinxelas. Unha apeerta
ResponderEliminar