miércoles, 5 de junio de 2013

Fálame...





Fálame nesa lingua melosiña
que celestiais armunías ten.
Fálame na linguaxe da terriña
se é que me queres ben.
[…]
Valentín Lamas Carvajal


7 comentarios:

  1. Até parece que as rosas están falando unha coa outra...!

    ResponderEliminar
  2. escoito o que non dis...

    ResponderEliminar
  3. A berros, en silencio (porque a veces tamén me falas co teu silencio). en arameo... pero fálame.

    ResponderEliminar
  4. No idioma dos silencios quen cala saberá o que quere dicir... pero máis ninguén.
    :-)

    ResponderEliminar
  5. falou quen pudo... dixo o mudo.

    ResponderEliminar
  6. E eu que penso que, en realidade, aínda que tratemos de evitalo, somos bastante transparentes para os demais...Por outra parte, entre a linguaxe das verbas e o dos feitos, sempre me hei de quedar co dos feitos: aí non temos escapatoria, non hai mentiras que valgan.

    ResponderEliminar