Escoito a Billie Holiday mentres miro a túa sombra. as sombras das árbores no chan. Sempre me deixa nun estado similar á tristeza, pero doce, esta billie holiday...
a soedade do poema de Benedetti e unha soedade linda tamén, non esa soedade tráxica e oscura.
ogallá as nosas soedades non pasen de ser como estas.
deixoche aquí unha aperta forte,quentiña para espantar estas soedades pasaxeiras.
Soidade..? Se te vemos aí!
ResponderEliminarBen bo o último claroscuro.-
Escoito a Billie Holiday mentres miro a túa sombra. as sombras das árbores no chan. Sempre me deixa nun estado similar á tristeza, pero doce, esta billie holiday...
ResponderEliminara soedade do poema de Benedetti e unha soedade linda tamén, non esa soedade tráxica e oscura.
ogallá as nosas soedades non pasen de ser como estas.
deixoche aquí unha aperta forte,quentiña para espantar estas soedades pasaxeiras.