que bonitas as roseiras "silvestres"... co verso que deixas pensei no famoso primeiro párrafo que popularizou a peli O club dos poetas mortos; pero despois lembrei esoutro poema de Luis Alberto de Cuenca... :-)
Tanto a referencia á película como o enlace do poema, son moi oportunos. Grazas, Zeltia. Neste caso, as palabras (o verso) proceden dunha persoa moi cercana e que sempre amosa unha especial sensibilidade. Unha persoa da que teño moito que aprender e á que considero un exemplo a seguir en tantas cousas!!!
A primeira: semella pintado nun lenzo ou mesmo unha tea estampada!
ResponderEliminarPois... será un efecto como consecuencia da pouca luz que había naquel momento do atardecer...
Eliminarque bonitas as roseiras "silvestres"... co verso que deixas pensei
ResponderEliminarno famoso primeiro párrafo que popularizou a peli O club dos poetas mortos;
pero despois lembrei esoutro poema de Luis Alberto de Cuenca...
:-)
Tanto a referencia á película como o enlace do poema, son moi oportunos. Grazas, Zeltia.
EliminarNeste caso, as palabras (o verso) proceden dunha persoa moi cercana e que sempre amosa unha especial sensibilidade. Unha persoa da que teño moito que aprender e á que considero un exemplo a seguir en tantas cousas!!!
As rosas son a cor e a sensibilidade desta silveira vital.
ResponderEliminarBicos
E tanto que si!!!
Eliminar