sábado, 18 de agosto de 2012

O Mar



O Mar…
O... Mar
Oh... Mar



O... Mar, detá quitinho bô dixam bai
Bô dixam bai spiá nha terra
Bô dixam bai salvá nha Mâe... Oh Mar




Mar azul, subi mansinho
Lua cheia lumiam caminho
Pam ba nha terra di meu
São Vicente pequinino, pam bà braçá nha cretcheu...

 

Oh... Mar, anô passá tempo corrê
Sol raiá, lua sai
A mi ausente na terra longe... O Mar






martes, 14 de agosto de 2012

Zamburiñas


A beleza como a felicidade é frecuente. Non pasa un día que non esteamos no paraíso.
J.L. Borges



AGORA, unha palabra curiosa para expresar todo un mundo e toda unha vida.
H. Hemingway



O sorriso, a mellor receita…


A poesía, a arte de aceitar a alma…


Non podemos vivir só para nós. Mil fibras conéctannos cos nosos compañeiros humáns.
H.  Melville

sábado, 11 de agosto de 2012

Limoeiro



ODA AL LIMÓN

De aquellos azahares
desatados
por la luz de la luna,
de aquel
olor de amor
exasperado,
hundido en la fragancia,
salió
del limonero el amarillo,
desde su planetario
bajaron a la tierra los limones.
...
Pablo Neruda

jueves, 9 de agosto de 2012

Érase...



Acababa de caer a noite sobre a cidade de Londres. […]
A John e Michael  encantáballes revivir nos seus xogos as aventuras de Peter Pan. A súa irmá maior, Wendy,  sabía todas as súas historias de memoria e, pola noite, antes de deitarse, sempre lles lía algún conto acerca do rapaz que non quería medrar e do País de Nunca Xamais. […]
Guiados por Peter Pan, os tres nenos asucaron o ceo de Londres. A cidade, desde o aire, parecíalles totalmente distinta e marabillosa, moito máis fermosa do que xamais imaxinaran.
Coas  primeiras luces do amencer, apareceu ante os seus ollos a Illa de Nunca Xamais.
-Oh, Peter! –exclamou Wendy-. É tal e como a imaxinara! […]
Cansados de tan longa viaxe, xa que no estaban acostumados a voar, decidiron pousarse nunha nube para descansar. […]




Por primeira vez desde que chegara á Illa, o neno acordouse da súa nai e estrañouna:
-Quero volver á casa, Wendy.
-Nós tamén –dixeron os Nenos Perdidos-. Queremos ter unha nai que nos coide e se ocupe de nós.
-Ben! Como queirades! –contestou Peter, visiblemente incómodo-. Marchade e facédevos maiores. Pero, advírtovos, xa nunca poderedes volver atrás. […]




-Bravo, mariñeiros! –exclamou Peter Pan subido no alto da ponte de mando […] Aos seus postos! Izade as velas! Levantade as áncoras! Partimos!
-Onde imos? –preguntou Wendy.
-Á casa, claro. –respondeu Peter-. Acaso non é alí onde queriades ir?
Campaníña axitou as súas ás e, ao  instante, o barco, cuberto de polvo de ouro, alzou o voo.
Cando o señor e a señora Darling volveron da Ópera, atoparon aos seus fillos aínda erguidos e mirando atentamente pola fiestra.
-Aínda levantados? –enfadouse o pai.
-Estabamos despedíndonos  de  Peter Pan –dixo Wendy sen apartar os ollos do ceo.
-Peter Pan? Abonda! Xa che dixen…
-George, mira! –exclamou a nai sinalando un punto na noite.
O señor Darling alzou a mirada  e viu a silueta do galeón recortándose contra a lúa.
-Ceo santo! –exclamou abrazando aos seus fillos-. Si, agora lembro… Creo que uhna vez, sendo moi neno, tamén eu vin a Peter Pan…
Peter Pan (adaptación)


martes, 7 de agosto de 2012

Expurgando


 RAG
expurgar:
v.t. 1.Quitar [aquilo que é prexudicial ou inútil]
superfluo –a
adx. Que está de máis, que non é de necesidade.


Abandona os pensamentos innecesarios; máis ben sente e observa.
(Un principio da Gestalt)

Na natureza nada hai superfluo.
Averroes


domingo, 5 de agosto de 2012

Coraçao



Coraçao vagabundo
Meu coração não se cansa
De ter esperança
De um dia ser tudo o que quer
Meu coração de criança


viernes, 3 de agosto de 2012

Futuro

 

El futuro

...
Pero el futuro es otra cosa, pienso:
tiempo de verbo en marcha, acción, combate,
movimiento buscado hacia la vida,
quilla de barco que golpea el agua
y se esfuerza en abrir entre las olas
la brecha exacta que el timón ordena.
...

Ángel González